 |
W końcu udało mi się ściągnąć nowe oczka dla moich simów.
Tylko spójrzcie na nią. <3 |
 |
| Dzielny Nipunus pracuje nad zhackowaniem dekodera. |
 |
Catalina: mój dzielny quasi kryminalista. <3
Brenda: uch, nie cierpię mizdrzących się do siebie ludzi. |
 |
Hewlett: i tak oto chłopiec i jego dzielny pies wyruszają na
podbój kosmosu!
Felga: aaach, witaj przygodo! |
 |
Hewlett: spocząć, sierżancie.
Felga: tak jest! |
 |
| Hmm... |
 |
| Moja fachowa ekspertyza brzmi - totalny brak potworów. |
 |
Hewlett: hej, tato, posuniesz się?
Nipunus: naturalnie, ale... |
 |
| Hewlett?! |
 |
Hewlett: chciałem cię poinformować, że gulasz ci nie wyszedł.
Nipunus: wystarczyło powiedzieć! |
 |
| Na pełne morze wypływa właśnie Titanic... |
 |
O nie, góra lodowa! Już nigdy nie spotkam bliskich mi osób!
(zabawy tych dzieciaków jakoś mnie martwią...) |
 |
Nie rozumiem dlaczego, ale Nipunus ciągle dostaje jakieś
telefony, które automatycznie odrzuca w bardzo agresywny
sposób.
Nipunus: OSTATNI RAZ MÓWIĘ, nie potrzebujemy 39
nowych końcówek do odkurzacza! |
 |
Urodziny Brendy. Nie wiem, czy Hewlett świętuje razem z
nią... |
 |
| ...czy po prostu ją przedrzeźnia. |
 |
| Uważajcie, bo to będzie dobre. |
 |
Brenda: nikt nie jest w stanie pojąć mojej wrażliwości.
Powitajcie zrzędliwą, dobrą, interesującą się komputerami
miłośniczkę upałów. |
 |
Hewlett: o kurczę, dorastanie jest do bani.
Brenda: żebyś wiedział, bracie. |
 |
| Mama mówi, że od papierosów się nie rośnie, więc... |
 |
| Wystarczy, że dziennie wypalę paczkę... |
 |
| I zostanę dzieckiem na wieki! |
 |
Brenda jest tak mroczna, że jej pierwszym życzeniem po
osiągnięciu wieku nastoletniego było odwiedzenie cmentarza
podczas pełni. |
To, co się stało, gdy wróciła do domu, to wyłącznie moja wina i mojego nieprzemyślanego klikania. Okej, i może trochę wadliwego taczpada. Ani Brenda, ani simbóg nie planowali tej tragedii. :c
 |
Wyczuwam, że zbliża się jakiś obiekt pozaziemski, ciekawe,
co się stanie, gdy użyję na nim telekinezy? |
 |
| Hm, nic się nie dzieje. |
 |
| HOLY SHIT. |
 |
| RUN FOR YOUR LIFE! |
 |
Oczywiście, mieszkająca po sąsiedzku Maria przybiegła z
dzieciakami. ._. |
 |
| PROSTO W NAJMŁODSZEGO KUZYNA. O_O |
 |
| Spokojnie, nic mu nie jest! |
 |
| O nie, tylko nie telewizor! |
 |
Cała rodzina zastygła w pozie Spanikowanego Flaminga.
Joga w krytycznym momencie? Czemu nie. |
 |
| Tymczasem z joggingu wrócił Nipunus. Nie jest zachwycony. |
 |
| Świetnie, podpaliłam telewizor. |
 |
| I tak telewizja jest do bani. |
 |
Hewlett: ee... czy w naszym domu wybuchł pożarł?
Brenda: yeah, whatever. |
 |
| Nipunus wciąż nie jest zachwycony. |
Straciliśmy kontrolę nad pożarem. ;_; Ogień wciąż się rozprzestrzeniał.
 |
Brenda: OMG tato weź coś zrób, to nie jest zabawne!
Hewlett: właśnie trochę jest!
(straszny dzieciak oO) |
 |
| Spokojnie, dzieci, ja was... |
 |
| Uhm... |
 |
| NIE MAM POJĘCIA, JAK TO SIĘ OBSŁUGUJE. |
 |
| Tymczasem na zewnątrz pali się śnieg. |
 |
| Och, jest i Dewey! |
 |
| O matko, nie wierzę, byłem na mieście tylko trzy godziny. |
 |
Strażaczka: odsuń się, chłopcze, jest tu zbyt niebezpiecznie.
Dewey: nie! |
 |
Dawno temu moja kuzynka powiedziała mi, że zawsze mogę
na nią liczyć. Ona może liczyć na mnie. |
 |
Dewey: i nie ruszę się stąd, dopóki nie upewnię się, że jest
bezpieczna!
Zombie: omg to było takie wzruszające, jestem z tobą! |
To naprawdę zastanawiające, bo... Dewey ma cechę "tchórzliwy". Powinien uciekać przed pożarem (tak mi się przynajmniej wydaje), albo wraz z innymi simami panikować na ogródku. Tymczasem on czatował przed drzwiami domu. Kochany Dewey.
 |
Oczywiście, strażaczka zamiast pomóc opanować pożar w
domu, słusznie zaczęła gasić śnieg. Bo przecież priorytety. |
 |
Catalina wróciła z pracy.
Catalina: shit
Dewey: shit as fuck |
 |
Hewlett: wow, ślady po ogniu wyglądają jak pleśń.
Nipunus: to nie czas na żarty, synu. |
 |
| MARIO? |
 |
Nipunus pomógł strażaczce ugasić śnieg, bo... to najwyraźniej
musiało zostać dokonane. |
 |
| Wiesz, że jest źle, gdy zombie uciekają z twojego ogródka. |
 |
Uwielbiam to zdjęcie. To napięcie, wymienienie spojrzeń
pełnych obaw o przyszłość... simy są zdolne do takich emocji? |
 |
Okazało się, że Maria nie spłonęła, tylko... zamarzła.
Widocznie ciepło bijące od palącego się śniegu nie zdołało jej
ogrzać. <_< |
 |
Catalina: o rany, jak się cieszę, że żyjesz!
Maria: no wiem! Czym byłoby beze mnie twoje życie? |
 |
Brenda: o matko, Dewey, to wszystko moja wina!
Dewey: co? |
 |
Brenda: no totalnie, ściągnęłam gigantyczny meteoryt prosto
na nasz dom!
Dewey: w sumie to super, że potrafisz takie rzeczy, ale wiesz... |
 |
Dewey: na przyszłość nie doprowadzaj mojej mamy na skraj
śmierci, bo wiesz, nie mam już innego rodzica.
Brenda: OBIECUJĘ. |
 |
Brenda: uhm, tato, muszę ci się do czegoś przyznać.
Nipunus: ćśś. |
 |
Nipunus: weź sobie dokładkę tego pysznego ciasta dyniowego.
Brenda: uhm... |
Mamy spalony dom, ale i tak organizujemy rodzinne święta.
 |
| To Chritopher - syn Dany i Niko. Jest słodki. |
 |
Jak rodzinnie!
Nie wiem, dlaczego, ale Christopher przebrał się w bieliznę,
a Maria jest dalej jakaś taka... zamarznięta. |
 |
| Dana była bardzo kontenta ze swojego prezentu. |
 |
| Danita doznała jakiegoś dziwnego uszkodzenia ręki. |
 |
| Nipunus uznał, że rodzinne święta są super. |
 |
Brenda: wesołych świąt, kuzynie.
Dewey: wesołych świąt, moja ulubiona zielona szkarado. <3 |
